W pudełku [PB]

Villemo

kiedyś kupię sobie
wielkie zielone pudełko
na którym będą drobne
złoto czarne gwiazdki

zapakuję do niego
każdy list od Ciebie
spojrzenia bezwstydne
uśmiechy zbyt szczere

kłamstwa zbyteczne
przypadkowy dotyk dłoni
ufność w każde słowo
nadzieję na lepsze dni

na samo dno
skryję moją miłość przez
Ciebie nie pożądaną skrywaną
do granic wszelkich możliwości

okryję pudełko czarnym
tiulem zwiążę wielką
czerwoną kokardą
następnie uzbieram bukiet róż

które wraz z moim uczuciem
powoli rozkwitały
teraz niech zapłonie stos
aby żadna iskra

z marzeń zbudowana nie
oddaliła się wszystko co z Tobą
związane niech spłonie
przepadnie już na zawsze

teraz patrz bądź cicho
oddech na chwilę wstrzymaj
spłonęło już został szary popiół
a uczucie odeszło w dal

Wujek Donald

Niezłe. Ponieważ wiersz biały, nie mam do czego się przyczepić. Może tylko że nie potrzebnie przeniosłaś tam w paru momentach (a może tylko jednym) rozbiłaś jedną myśl na ostatnią linijkę i pierwszą kolejnej zwrotki.
Ale ponieważ jestem miernotą i ledwie amatorem wśród wierszokletów, to nie będę krytykował, bo właściwie nic błędnego nie widzę.
Mi się tam podoba.