Gdybym... [M]

Annie

Takie coś krótkiego rzucam na pożarcie ;))

"Gdybym..."
Słowo tak proste, ale bolesne. Stojąc na balkonie, rozmyślam.
"Gdybym..."
Patrzę na zachodzące słońce i ciężko wzdycham. Opieram drżące dłonie o nagrzaną metalową balustradę. Zaciskam usta, na mojej twarzy maluje się wyraz gniewu.
Ile razy obiecywałeś, że się zmieniłeś? Ile razy mówiłeś "Zrobię dla ciebie wszystko, daj mi szansę"?
Nie potrafiłam już dłużej słuchać tych bredni. Nie chciałam. Kiedyś gorący żar uczuć spalał mnie od środka. Teraz po ognisku pozostała garstka popiołu.
Zamykam oczy, unioszę głowę, a z moich ust wydobywa się ciche westchnienie.
- Gdybym była wspomnieniem, byłabym twoim koszmarem. Gdybym była słowem, byłabym "zemstą" - wypowiadam sama do siebie, wyobrażając sobie jego wykrzywioną bólem twarz. - Zbyt wiele razy mnie zawiodłeś, zbyt wiele wycierpiałam...
Otwieram oczy, słońce już zaszło. Czuję gorący powiew wieczornego wiatru na bladej skórze. Zdecydowanym krokiem ruszam w kierunku drzwi. Cicho je uchylam i ruszam na palcach w kierunku łóżka.
Nie ma już słowa "gdybym".
Nie ma przypuszczeń i gdybań. Jestem koszmarem, jestem zemstą. Gwałtownym ruchem, zrzucam swego gościa z miękkiego posłania. Zaspany spogląda na mnie, a ja gorzko się śmieję.
- To koniec - wypowiadam. Drżącą ręką wyciągam spod podwiązki schowany wcześniej rewolwer.
- Chyba żartujesz. - Hardo spogląda w moje oczy, uśmiechając się kpiarsko. - Nie zrobisz tego, jesteś zbyt słaba.
Przeszywam go wzrokiem. Unoszę pistolet.
- Skarbie, co cię naszło? - pyta i zaczyna się śmiać z pogardą.
- Dość. - Przerywam mu gwałtownym warknięciem, z moich ust wydobywa się charakterystyczny charkot.
Uśmiech znika, pojawia się strach..
- Rewolwer - zaczynam - to przestarzałe urządzenie, mam lepszą metodę.
Wyrzucona z ręki broń upada z hukiem na posadzkę. Szykuję się do skoku, patrząc mu głęboko w oczy.
- Ty się nie zmieniłeś, wciąż jesteś dupkiem.
Szuka broni, próbuje wstać, jednak ja jestem szybsza.
Krzyk, ciemność, ciepła ciecz spływająca po moich wargach. Po paru chwilach siadam na łóżku, odrzucając bezwładne ciało na ziemię.
- To koniec, skarbie. Mówiłam, jestem twoim koszmarem i zemstą...

Coccaine

Ciekawy pomysł, choć nie do końca spodobało mi się ogólne przedstawienie tego.

Tygrysek

Nawet trzeba przyznać, że dość ciekawe i spodobało mi się. Mam tylko jedną uwagę. Mianowicie czasu, w jakim została napisana ta miniaturka. Chodzi o to, że owego czasu się nie trzymasz.