Patrzysz i nie widzisz. [PB]

patafian

Patrzysz i nie widzisz.

Siadziałam tego dnia w cieniu ogromnego drzewa.
W parku, ozdobionym barwami tysięcy kwiatów.
Kolorowe liście spadały strącane wiatrem...

Przesówałam wzrokiem po linijkach tekstu,
Lecz nic z niego nie rozumiałam.
Bo moje myśli błądziły wokół Ciebie.

I nagle... się ocknęłam.
Poczułam znajomą woń, podniosłam oczy
I napotkałam twój wzrok.

Usiadłeś na drógim końcu ławki,
Przymknąłeś na chwilę powieki,
Wciągnąłeś głęboko w płuca powietrze...

I uśmiechnąłeś się.

I był to najpiekniejszy uśmiech,
Jaki w życiu widziałam.

I po chwili zrozumiałam.
Ten uśmiech był dla niej.
Która siedziała po drógiej stronie ścieżki.

Patrzyłam jak do niej podszedłeś,
Ująłeś jej dłoń...
Nie patrzyłam dalej.

To było tamtego dnia.
Początek jesieni.
Gdy liście spadały z drzew strącane wiatrem.

Od tego czasu
Nic się nie zmieniło

Siedzę nadal na tej samej ławce,
Ty siedzisz po drugiej stronie.
Z Nią.

I patrzysz.
Przemykasz wzrokiem po mnie, po kwiatach,
po płatkach śniegu spadających na moje ramiona.

I nie widzisz
Bólu w moich oczach,
Łez krwi, płynących z serca.

Cierpienia.

***

Prosze nie zabijajcie, mój drugi taki wiersz :D
Powiedzcie co jest źle, postaram sie następnym razem nie zrobić takich błędów. A ! I kilku wyrazów nie byłam pewna ortograficznie ;>

wiedzma

Wiersz jest ładny, ale czuję się jakbym czytała tekst piosenki pop. Jest taki ubogi, taki prosty. Postaraj się następnym razem przygotować jakieś metafory, w jednym słowie, które skojarzy ci się z tym co chcesz przekazac poprzez zwykłe zdanie, zamieść symboliczne znaczenie. Musisz manewrować środkami artystycznymi, które wzbogacą twoją poezję i język liryczny. Piszesz łądnie, prosto z serca, ale możesz pisać bardziej profesjonalnie, bardziej tajemniczo.

A [link widoczny dla zalogowanych] masz linka do ściagawki, w którą też czasem zaglądam, do środków artystycznych, możesz je przeczytać i zastanowić się, co nastepnym razem użyjesz. :)