List do Boga[M]

StrinDziara

Oto i nadeszła ta wiekopomna chwila, kiedy ja coś tutaj opublikuję. więc tak, list ten był pisany na potrzeby pracy domowej, aczkolwiek w życiu nie przeżyłam takiego zżycia się z kartką papieru, więc postanowiłam go tutaj umieścić. Anyway, zapraszam do czytania, liczę na wasze szczere opinie i tym podobne klimaty.
Aha! Tekst został napisany 18 maja 2009 roku.
**
Nowa Wieś, 18 maja 2009r.

Tato!
Pamiętasz to miejsce, gdzie zawsze z Tobą rozmawiałam, gdy było mi źle? Znów tutaj jestem. Tym razem jednak jest inaczej niż zwykle. Spoglądam na niebo - jest dziś piękne, delikatnie zaróżowione od zachodzącego słońca, a w miejscu gdzie styka się z horyzontem wita je soczysta zieleń trawy. Świat jest piękny.
Widzisz, tak naprawdę dostrzegłam to dopiero dzisiaj, choć wcześniej też była ku temu okazja. Wokół mnie jest tyle pięknych rzeczy, a Ty nigdy nie usłyszałeś ode mnie słowa dziękczynienia. Dziś chciałabym naprawić ten błąd.
Mam Anioła Stróża - wiem o tym za każdym razem, gdy idę ciemną ulicą i czuję, że ktoś trzyma mnie za rękę. To własnie za niego chciałabym Ci najbardziej podziękować. Za jego śnieżnobiałe skrzydła, które otulają mnie w bezkresnym chłodzie i za jego usta nucące mi kołysanki w bezsenną noc.
Muzyka jest wszędzie, gdziekolwiek jestem i cokolwiek robię, ona zawsze mi towarzyszy. Słyszę ją. Jest codziennym przekazem, na który mogę odpowiedzieć. Dziękuję, że mogę ją usłyszeć.
Boże, pamiętasz mojego dziadka? Gdy zmarł napisałam do niego list, mając nadzieję, że go przeczyta. Był dla mnie najbliższą osobą. Dziękuję Ci, że mnie nim obdarzyłeś. Niemal brak mi słów, bo żadne słowa nie są w stanie opisać tego, co czuję i jak bardzo jestem Ci za dziadka dziękuję.
Moja rodzina, to najwspanialsi ludzie na świecie. Nie ważne, że wujek był alkoholikiem, a jeszcze inny nigdy nie pamiętał, jak mam na imię - nie, to wszystko nieistotne i dlatego dziękuję Ci, że ich mam - z tobą, w niebie i tutaj, ze mną - na Ziemi.
Moje pomyłki - wszystkie klęski i upadki, które w przyszłości nauczą mnie jak żyć; oraz moje wzloty - wszystkie sukcesy i słuszne wybory, które w przyszłości będę ciepło wspominać - to kolejna rzecz, za którą chcę ci podziękować.
Każdego dnia odkrywam w sobie i otaczającym mnie świecie coś nowego - widzę to oczami, słyszę, czuję w każdy możliwy sposób. Wszystko to sprawia, że żyję, oddycham. To wszystko dzięki Tobie i za to dziękuje Ci z całego serca.
Nie zawsze w Ciebie wierzę - miewam momenty, gdy wszystko wydaje się bez sensu, a ja wtedy pytam "po co wierzyć?". Jednak w momentach, gdy wierzę bezgranicznie, czuje się wolna. Dlatego właśnie dziękuję Ci za wiarę.
Mogłam to zrobić na wiele sposobów: napisać piosenkę, ułożyć wiersz, zostać zakonnicą lub przejść przez moje miasto z ogromnym transparentem, na którym ozdobną czcionką napisałabym "Dziękuje!". Ja jednak wybrałam słowa, bo choć banalne potrafią oddać to, co czuję. Tutaj zwykłe "dziękuję" nie wystarczy, jednak jestem tylko człowiekiem i dlatego, gdy już umrę, to Cię tak zwyczajnie uściskam.

Dziękuję, Ojcze,
Kasia.

P.S. Możesz ode mnie pozdrowić Jana Pawła II? Pewnie gra teraz z Tobą w szachy, więc mam nadzieję, że cię zbytnio nie rozkojarzyłam. Powodzenia w partyjce!
**

Cóż, jak bardzo było źle? :hamster_explain:

girlinthemirror

szakala